Wie had ooit gedacht dat het mogelijk was om na 60 jaar weer zo'n zelfde Magneet brommer terug te kunnen kopen als dat ik in mijn jeugd had gehad. Ik zocht er al jaren naar, en via Magneet liefhebber André de Kruijf kreeg ik een tip dat bij de fietsenmakerij van Marc Krijnen, in Haarlem een S50 te koop stond. Dit was het begin van het ophalen van veel leuke herinerringen...

Toen ik 16 jaar was kocht ik een Magneet S50 (zie inzet in foto). Hij koste me destijds fl.615,00. Wat was ik blij met deze bromfiets en wat heb ik een avonturen beleefd!
Al spoedig vond ik wat vrienden die ook een brommers hadden, we maakte samen lange ritten en kwamen in dorpen en steden waar we nog nooit van gehoord hadden, we waren zo vrij als een vogel. Maar waren we ook zuinig op de brommers? Nou, niet bepaalt! Want in IJmuiden hadden we de duinen vlakbij, met daarin nog de bomtrechters uit de oorlog, en daar stond water in, dus u raad het al, wij in die kuil springen, door het water rijden en proberen wie er aan de andere kant weer uit zou komen.

Ook het strand was voor ons een gelieft plekje om te (speedway-)racen. En ja hoor, ook weer door dat zoute water.

Zelfs midden in de winter gingen we op de bromfiets naar Amsterdam, we zetten dan de brommers gewoon buiten bij een bioscoop. Nooit is er een gepikt, dat kun je je nu niet meer voorstellen!

Op de ijsbaan probeerde we van alles uit, snelheid –remmen – een slee met kinderen trekken enz. Ook ging ik met vrienden naar Ommen (dat was 180 km rijden) met een tent en een vriend achter op, een grote kerel.
We waren natuurlijk ook een beetje ondeugend want er waren ook meisjes en we ontdekten dat meisjes het fijn vonden om een ritje op de bromfiets te maken. En wij waren al een paar maal gewaarschuwd voor te hard rijden in het park en te veel kabaal (nee, niet door de drank).
De laatste avond na afscheid van de girls, reden we om 1 uur 's nachts over het kampeerterrein. De strenge kampbeheerder sommeerde ons om de tent af te breken en naar huis te gaan. Daar stonden we dan, midden in de nacht en geen eten of drinken bij ons en ook geen idee hoe we moesten rijden om thuis te komen.
Onderweg viel ik rijdend in slaap. Mijn maatje merkte het en sprong van de bromfiets af en ik vloog een plantsoen in. Met als resultaat trapper en voorvork krom. 11 uur later waren we eindelijk in IJmuiden. Een meisje vond het blijkbaar geweldig want zij heeft heel veel in de amazonnezit (met 2 benen aan een kant) achterop gezeten. We hebben 5 jaar verkering gehad en we zijn nu 52 jaar getrouwd. Ze gaat nog af en toe nog met me mee achterop mijn motor.

Nog een leuke anekdote.
Ik lag in Haarlem in dienst bij de Ripperda Kazerne ± 12 km van IJmuiden en deze reis gebeurde ook met de Magneet. Een vervelende luitenant moest ook die kant op en wilde mee rijden. Ik zei "oke, maar mijn remmen zijn slecht als ik zeg remmen moet jij je voeten flink op de grond zetten". Hij kreeg warme voeten en versleten zolen en is maar 2 keer mee gegaan. Toen ik mijn motorrijbewijs haalde moest de brommer weg, ik kreeg er nog fl.25,00 voor en dat was voor het motorblokje. Het stuur was door al die sprongen in de duinen steeds dichter bij het zadel komen te zitten, mijn knieen kwamen dan ook uiteindelijk tegen het stuur.
Reken er maar opdat ik nu veeel zuiniger op de Magneet zal zijn ...!

Jaap Knegjes